Podczas Mszy Świętej odpustowej ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy, patronki naszej parafii, świętowaliśmy jubileusz 26-lecia kapłaństwa ks. Janusza Barnasia, naszego rodaka.
Ks. Jubilat w homilii opowiedział o znakach jakie zawarte są w dzisiejszych czytaniach liturgicznych, a przede wszystkim we fragmencie Ewangelii. Wspomniał, że to wielki dar mieć za patronkę „naszą” Matkę – nieustannie nam pomagającą. Opisał też symbole zawarte w ikonie, która przedstawia naszą Patronkę.
Na zakończenie parafianie złożyli ks. Jubilatowi życzenia. Mszę Św. koncelebrowali ks. proboszcz Ryszard Pluta oraz księża seniorzy.
Symbolika obrazu
Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy to ikona przedstawiająca cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Postacie te opisują litery, umieszczone w tle ikony:
MP-ΘΥ – Maryja – Matka Boga (po obu stronach górnej części obrazu)
IC-XC – Jezus Chrystus (po prawej stronie głowy Dzieciątka Jezus)
ΟΡМ – Archanioł Michał (nad aniołem, po lewej stronie oglądającego obraz)
OΡГ – Archanioł Gabriel (nad aniołem, po prawej stronie).Maryja, a właściwie połowa Jej postaci, jest przedstawiona w czerwonej tunice, granatowym płaszczu od spodu zielonym i w niebieskim nakryciu głowy, przykrywającym włosy i czoło. Na welonie, w jego środkowej części, znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami, a obok malarz umieścił krzyż promienisty na wzór gwiazdy. Jej głowę otacza, charakterystyczny dla szkoły kreteńskiej, kolisty nimb. Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus trzymanego na lewej ręce. Prawą, dużą dłonią o nieco dłuższych palcach, charakterystycznych dla obrazów typu Hodigitria – znaczy „wskazująca drogę”, Maryja obejmuje ręce Jezusa. Jej spojrzenie charakteryzuje czuły smutek, ale nie patrzy na swojego Syna, lecz wydaje się przemawiać do patrzącego na obraz. Miodowego koloru oczy i mocno podkreślone brwi dodają obliczu piękna i wyniosłości.
Dzieciątko Jezus jako jedyne przedstawione jest w całości. Spoczywając na lewym ramieniu Matki, rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę z czerwonym pasem i okryte czerwonym płaszczem. Opadający prawy sandał z nóżki pozwala dostrzec spód stopy, co może symbolizować prawdę, że będąc Bogiem jest także prawdziwym człowiekiem. Jezus ma kasztanowe włosy, a Jego rysy twarzy są bardzo dziecięce. Stopy i szyja Dzieciątka wyrażają jakby odruch nagłego lęku przed czymś, co ma niechybnie nadejść. Tym natomiast, co wydaje się przerażać małego Jezusa, jest wizja męki i cierpienia, wyrażona poprzez krzyż i gwoździe niesione przez Archanioła Gabriela. Po drugiej stronie obrazu Archanioł Michał ukazuje inne narzędzia męki krzyżowej: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem.
Maryja, pomimo że jest największą postacią obrazu, nie stanowi jego centralnego punktu. W geometrycznym środku ikony znajdują się połączone ręce Matki i Dziecięcia, przedstawione w taki sposób, że Maryja wskazuje na swojego Syna, Zbawiciela. Mamy tutaj do czynienia z typem ikony zwanej „Hodigitria” – bo Maryja wskazuje na Chrystusa, Który sam siebie nazwał „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 19,25).
Źródło: Wikipedia
